Γιορτάζει σήμερα το ταπεινό ξωκλήσι του Αη-Προκόπη...
Βρίσκεται ανατολικά του χωριού, πιο βόρεια από το ξωκλήσι του Αη-Γιάννη, και όπως κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, γίνεται εκεί συνάντηση των συγχωριανών με την ευκαιρία αυτής της γιορτής.
{ Για να μάθετε κάποιες λεπτομέρειες για το εκκλησάκι αυτό, βλ. παρακάτω τα σχόλια που μας απέστειλαν... }
Ακολουθεί μια σύντομη αναφορά στον βίο του Αγίου (τον βίο αυτό καθώς τους βίους όλων των Αγίων μπορείτε να τους βρείτε κάνοντας απλώς κλικ στο ιστολόγιο με τίτλο Εορτολόγιο):
"Ο Άγιος Προκόπιος ο μεγαλομάρτυς καταγόταν από την Ιερουσαλήμ και προερχόταν από πατέρα χριστιανό και μητέρα ειδωλολάτρισσα. Όταν η μητέρα του έμεινε χήρα, οδήγησε τον γιο της στον αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανό (284-305 μ.Χ.), ο οποίος τον διόρισε δούκα της Αλεξάνδρειας και στην συνέχεια τον διέταξε να καταδιώκει και να συλλαμβάνει τους χριστιανούς. Κατά την βραδινή πορεία του, όμως, προς την Αλεξάνδρεια ο Προκόπιος είδε σε όραμα έναν κρυστάλλινο σταυρό και άκουσε μια φωνή να του λέει: «Εγώ είμαι ο Εσταυρωμένος Υιός του Θεού». Ταραγμένος από το όραμα αυτό διέκοψε το ταξίδι του, μετέβη στα Ιεροσόλυμα και έγινε εκεί χριστιανός. Αλλά έπειτα η ίδια η μητέρα του τον κατήγγειλε ως χριστιανό στον ηγεμόνα Ούλκιο, συνελήφθη από αυτόν, υπέστη πολλά βασανιστήρια και φυλακίσθηκε σχεδόν ετοιμοθάνατος. Κατόπιν οδηγήθηκε σε έναν ειδωλολατρικό ναό, όπου ο Άγιος όχι μόνο αρνήθηκε να θυσιάσει, αλλά προκάλεσε θαυματουργικά και την καταστροφή του ναού, γεγονός που έκανε την μητέρα του Αγία Θεοδοσία, τους αξιωματούχους Αγίους Αντίοχο και Νικόστρατο, αλλά και 12 γυναίκες συγκλητικές να πιστεύσουν στον Χριστό. Τότε υπέστησαν μαζί με τον Άγιο βασανιστήρια, ενώ στην συνέχεια οι 15 Άγιοι απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Ύστερα ο Άγιος Προκόπιος φυλακίσθηκε, αργότερα υπέστη νέους φρικτούς βασανισμούς από τον επόμενο ηγεμόνα Φλαβιανό και στο τέλος απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό."
Πελλ. Β
6 σχόλια:
Αν κάποιος γνωρίζει περισσότερες πληροφορίες, όπως πότε χτίστηκε, γιατί και από ποιόν, γιατί σε αυτό το σημείο ή ότι άλλο σχετικό θα ήταν πολύ καλό να το ανφέρει.
Γνωρίζω από προφορική παράδοση της οικογενείας μου ότι η γιαγιά μου Αγγελική Νικολάου Καμπέρη, είδε για τρία βράδια στο όνειρό της κατά την παιδική της ηλικία (στις αρχές του 20ου αιώνα) τον Άγιο Προκόπιο. Συγκεκριμένα ο Άγιος της ζητούσε να πει στην μητέρα της Κατερίνα ότι πρέπει να κάνει έρανο στα γύρω χωριά με σκοπό την επιδιόρθωση του ναού που υπήρχε εκεί και είχε γίνει χάλασμα. Αυτή όμως, επειδή ήταν κοπελίτσα, δίσταζε να της φανερώσει το όνειρο, αλλά όταν την επιτίμησε ο Άγιος την τρίτη φορά, τελικά το φανέρωσε... Πράγματι η προγιαγιά μου μαζί με άλλες γυναίκες του χωριού γύριζαν στα γύρω χωριά κάνοντας έρανο, συγκέντρωσαν τελικά τα απαιτούμενα χρήματα και έτσι ξαναχτίστηκε το ξωκλήσι αυτό! Όταν όμως μεγάλωσε η γιαγιά μου Αγγελική και παντρεύτηκε τον παππού μου, Παναγιώτη Αλούπη, συνειδητοποίησε επιπλέον ότι το μέρος όπου υπήρχε το εκκλησάκι ήταν και χωράφι του συζύγου της... Ο ίδιος ο παππούς μου μας έλεγε ότι όταν όργωνε το χωράφι αυτό, έβρισκε κατά καιρούς διάφορα θραύσματα ή αντικείμενα που φανέρωναν ότι υπήρχε κάποιο νεκροταφείο εκεί. (Σίγουρα θα ανήκει στην βυζαντινή εποχή, αν και έχω ακούσει ότι μπορεί να είναι έως και ρωμαϊκής εποχής.)
Αγγελική Δ. Σιγαλού.
Πολύ ωραία η ιστορία της κυρίας Σιγαλού για το ξωκλήσι του Αγίου Προκοπίου. Μακάρι για όλα τα ξωκλήσια, τα μέρη, τα τοπωνύμια, ή ό,τι άλλο από το χωριό γνωρίζει κάποιος κάτι να το αναφέρει. Γιατί δυστυχώς με το πέρασμα των χρόνων και τον θάνατο των παλαιότερων η γνώση αυτή χάνεται...
Εγώ ήμουν που είχα εκφράσει αυτή την παράκληση στο 1ο σχόλιο. Θυμήθηκα που κάποτε, πριν 30 και χρόνια, είχαμε την συνήθεια και σηκώναμε τις πέτρες της περιοχής για να βρούμε σκορπιούς, ανήμερα του Αγίου Προκοπίου! Αλλά λίγα μέτρα πιο κάτω, στον δρόμο που οδηγεί στην εκκλησία, "έφαγα" μια πέτρα στο κεφάλι από κάποιον συνομήλικο και γι' αυτό ακόμα και σήμερα υπάρχει ...ένα μικρό κενό στο τριχωτό της κεφαλής μου.
Χρήστος.
Έχουμε γίνει μια ωραία παρέα τελικά..
Η διήγηση που μας αποκάλυψες, Αγγελική, είναι άκρως εντυπωσιακή! Φαίνεται, λοιπόν, ότι υπήρχε από παλαιότερους χρόνους αυτή η εκκλησία εκεί, αλλά τι μπορεί να σημαίνουν όμως τώρα τα ευρήματα που βρίσκονταν εκεί κατά καιρούς; Γιατί υπήρχε εκεί κάποιο νεκροταφείο; (άρα η εκκλησία συνδεόταν με αυτό) Ποιον οικισμό εξυπηρετούσε; κλπ...
Αυτό που μας λες επίσης, Χρήστο, για τους σκορπιούς, τους σκραπιάδες όπως τους λέγαμε στο χωριό, μου θύμισε γιατί φοβόμουν ως μικρό παιδί να πάω στην γιορτή αυτή... Όλη την ώρα η μητέρα μου, κατά την πορεία μας προς το ξωκλήσι, μου υπενθύμιζε να μην ξεχαστώ και καθίσω κάπου εκεί στον γύρω χώρο, γιατί σίγουρα θα ένιωθα ένα πολύ επώδυνο τσίμπημα! Πράγματι, όποια πέτρα και αν σήκωνες, έβρισκες κι από έναν σκορπιό που σε περίμενε θυμωμένος με την ουρά του ετοιμοπόλεμη... Ήταν τρομακτικό για μικρά παιδιά! Δεν ξέρω αν ακόμα η περιοχή κρύβει τέτοιους επιθετικούς κατοίκους στο χώμα της...
Αγύριγο κεφάλι
______________
Εάν το εκκλησάκι του Αϊ Προκόπη είναι το κόκκινο στην επάνω φωτογραφία, η οποία αναφέρει έτος φωτογράφισης 1982, με συγχωρείτε, αλλά το ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΤΕ, συγκρίνοντας το με την κάτω φωτογραφία (εάν είναι το ίδιο).Τι δουλειά έχει η πέργκολα; Η οποία παρεμβαίνει βάναυσα στην απλοϊκή, μα ευφυή στην σύλληψη ,αρχιτεκτονική του απλοϊκού κτήτορος;
Γιατί απαράδεκτα αλλάξατε το χρώμα από κόκκινο με άσπρα πλαίσια γύρω από τα ανοίγματα; Το κόκκινο ταίριαζε με το ΣΚΙΕΡΟ του τοπίου.
Δεν είναι σε βουνοκορυφή το ερημοκκλήσι αυτό γιά να είναι λευκό, ούτως ώστε να το απαστράπτει ο ήλιος.
Φαντάζομαι και μέσα, τι ,δήθεν, μοντέρνες, πλην όμως απαράδεκτες παρεμβάσεις θα έχουν γίνει.
Όμοια, δυστυχώς, έχουν καταστραφεί εκατοντάδες ξωκκλήσια και μνημεία ανά την Ελλάδα από ανθρώπους καλοπροαίρετους μεν, αλλά ΑΣΧΕΤΟΥΣ με την τέχνη δε.
Στα παλαιά πράγματα ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, απλά τα στερεώνουμε ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ έτσι ώστε να μην φαίνεται η παρέμβαση μας.
Ευχαριστώ.
Έχετε δίκιο.... Τι να πούμε κι εμείς; Αποφεύγαμε ως τώρα να σχολιάσουμε απευθείας αυτή την παρέμβαση (γι' αυτό και βάλαμε αυτές τις 2 φωτογραφίες, ώστε να γίνεται έμμεσα η σύγκριση!!), αλλά τώρα πια μας καλύψατε απόλυτα με αυτά που γράφετε εδώ. Όντως, θέλουνε μεγάλη προσοχή οι όποιες επεμβάσεις γίνονται σε τέτοια κτίσματα του παρελθόντος... Το θέμα είναι, όμως, αν μπορεί να γίνει τώρα κάτι, ώστε να διορθωθεί κάπως η κατάσταση;; Δύσκολο μας φαίνεται...
Δημοσίευση σχολίου