4.4. Στης βρύσης τον ανήφορο.

 Θυμήθηκα ένα παλιό τραγούδι, δημοτικό, που το άκουγα καμιά φορά στο χωριό, δεν θυμάμαι, όμως, από ποιαν το άκουγα: από τη μάνα μου; από τη θεια μου; ή μήπως τους το θύμιζε η γιαγιά μου; Πάντως μου άρεσε πολύ και με ενθουσίαζε, ως παιδί, το πεταχτό ρυθμικό του στυλ:

Στης βρύσης τον ...κι αμάν, αμάν, αμάν,

στης βρύσης τον ανήφορο

ερχόμουν ζαλωμέεεενη

και το κοπέ ...κι αμάν, αμάν, αμάν, 

και το κοπέλι του πασά

στο σταυροδρόμι στέεεεκει.

Βριζολογού ...κι αμάν, αμάν, αμάν,

βριζολογούσε κι έλεγε,

βριζολογάει και λέεεεει.

- Να το 'ξερα ...κι αμάν, αμάν, αμάν,

να το 'ξερα, η κακόμοιρη,

ότι τα λες για μέεεενα,

ν' αφήσω το ...κι αμάν, αμάν, αμάν,

ν' αφήσω το βαρέλι μου,

να σε πετροβολήηηησω!

- Θέλεις με πέ ...κι αμάν, αμάν, αμάν,

θέλεις με πέτρα, βάρα με,

θέλεις με το λιθάαααρι,

θέλεις με τις πλεξούδες σου,

πάρε μου το κεφάαααλι!!

(Δεν ξέρω, όμως, αν κάποιος/-α γνωρίζει κάτι περισσότερο ή διαφορετικό από ό,τι αναφέρεται εδώ. Γι' αυτό και τον/την παρακαλώ να κάνει τον κόπο και να μας το γράψει στην επιλογή: σχετικά ΣΧΟΛΙΑ. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.)

Πελλ. Β