7.7. Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία.

Γιορτάζει σήμερα το όμορφο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία...

 Το εκκλησάκι αυτό είναι το νεότερο που υπάρχει στο χωριό μας, αφού χτίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του '80 με ευθύνη του εργολάβου Μιχαλόπουλου (Κούσκουλα). Βρίσκεται στην κορυφή του χωριού μας, λίγο πιο πάνω από την δεξαμενή, και όπως κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, γίνεται εκεί συνάντηση των συγχωριανών με την ευκαιρία αυτής της γιορτής, κατά την οποία παρατηρείται γενικώς αθρόα προσέλευση και από συμπατριώτες που ζουν στην Αθήνα αλλά και σε άλλες περιοχές...

  Την γιορτή αυτή, όμως, επισκιάζει δυστυχώς κάθε χρόνο η θλιβερή επέτειος του 1974 με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο... Αρκετοί από εμάς θυμόμαστε πόσο επηρέασε εκείνη η ημέρα και το δικό μας χωριό, καθώς βλέπαμε τους πατεράδες, θείους, γειτόνους μας κλπ. που έτρεχαν με ό,τι μέσο υπήρχε εκείνη την εποχή, συνήθως με τρακτέρ, για να μεταβούν στην Καστανιά και από εκεί στο στρατόπεδο που έπρεπε να παρουσιαστούν για επιστράτευση! Είχαμε μείνει πίσω εμείς τα παιδιά, οι μανάδες μας, θείες κλπ. αναστατωμένοι, αφού δεν ξέραμε τι θα πει πόλεμος, και προσπαθούσαμε να μάθουμε νέα από τις λιγοστές ειδήσεις που υπήρχαν εκείνο τον καιρό... Μπορεί εμείς στην Ελλάδα να παραπονιούμαστε για τα 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους, αλλά τι να πουν και εκεί στην μαρτυρική μεγαλόνησο που έζησαν ...τα διπλάσια χρόνια κατοχής, και όχι μόνο από Τούρκους... Σήμερα το νησί παραμένει πεισματικά διχοτομημένο, όπως το ήθελαν από τότε οι σκοτεινές δυνάμεις της εποχής. Αλλά ας θυμηθούν επιτέλους οι μεγάλες δυνάμεις αυτού του πλανήτη πως, σύμφωνα και με τα πρόσφατα διδάγματα της Ιστορίας, ό,τι κι αν κάνουν αυτές, στο τέλος, κάποια στιγμή ...τα κλοπιμαία επιστρέφονται στον ιδιοκτήτη τους!! Και δεν νομίζω ότι θα αργήσει αυτή η εποχή...

 Ακολουθεί μια σύντομη αναφορά στον βίο του Αγίου (τον βίο αυτό καθώς τους βίους όλων των Αγίων μπορείτε να τους βρείτε κάνοντας απλώς κλικ στο ιστολόγιο με τίτλο  Εορτολόγιο):

 "Ο Προφήτης Ηλίας καταγόταν από την πόλη Θέσβη ή Θίσβη της Αραβίας, προερχόταν από ιερατικό γένος και έλαβε την προσωνυμία Ζηλωτής για την δύναμη του λόγου του αλλά και για τον ζήλο του προς τον Θεό. Ήλεγξε με αυστηρότητα τον βασιλιά του Ισραήλ Αχαάβ και κυρίως την ειδωλολάτρισσα γυναίκα του, Ιεζάβελ, για τις ασέβειές τους και παρακάλεσε με προσευχή τον Θεό να μην βρέξει ο ουρανός για τρεισήμισι χρόνια. Στο διάστημα αυτό κρυβόταν στο χείμαρρο Χορράθ τρεφόμενος θαυματουργικά από ένα κοράκι, ενώ κατόπιν ευλόγησε το λάδι και το αλεύρι της χήρας Σαραφθίας που τον φιλοξένησε, ώστε αυτά να μην τελειώνουν ποτέ, ενώ ανέστησε τον νεκρό γιο της όταν αυτός αργότερα απεβίωσε. Έπειτα εκάλεσε σε αντιμαχία τον βασιλιά στο Καρμήλιο όρος, για να αποδειχθεί μπροστά στο λαό του Ισραήλ ποιος είναι ο πραγματικός Θεός. Όταν οι ειδωλολάτρες ιερείς απέτυχαν να φέρουν με τις δεήσεις τους φωτιά από τον ουρανό επάνω σε ετοιμασμένο βωμό, ο Προφήτης κατάφερε με την προσευχή του να αποστείλει πυρ από τον ουρανό επάνω στα βρεγμένα από τον ίδιο ξύλα του βωμού, ενώ στην συνέχεια όρμησε και εφόνευσε, μαζί με τον λαό, 450 από τους αντίπαλους ιερείς. Αργότερα κατέφυγε στο όρος Χωρήβ, όπου είδε τον Θεό όσο επιτρέπεται στην ανθρώπινη φύση, ενώ προκάλεσε διαχωρισμό των νερών του ποταμού Ιορδάνη, για να περάσει στην απέναντι όχθη. Το 895 π.Χ. παρέδωσε στον μαθητή του Ελισσαίο ως ευλογία την μηλωτή του, δηλαδή το δέρμα προβάτου με το οποίο ήταν ζωσμένος, σύμβολο του προφητικού του χαρίσματος και ανελήφθη με πύρινο άρμα στους ουρανούς. Παραμένει εκεί μαζί με τον Προφήτη Ενώχ, ο οποίος επίσης μεταφέρθηκε στους ουρανούς πριν αποθάνει, για να εμφανιστούν και πάλι στην Γη ως προάγγελοι της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και να αποβιώσουν, τότε πλέον, μαρτυρικά κηρύττοντας και πάλι τον λόγο του Θεού στους ανθρώπους."

Πελλ. Β