Φύγετε, σας λέω... Να πάτε αλλού, ..κύριοι!

 Πιο αναλυτικά στο notospress.gr:  

Τυμβωρύχοι στους τάφους της Πελλάνας!
Tι μας κρύβουν στο σφραγισμένο τάφο της Πελλάνας;

Κινδυνεύει με κατάρρευση βυζαντινός ναός στον Λογκανίκο

Δημοσιεύθηκε στην: iefimerida.gr

Ένα σημαντικό βυζαντινό μνημείο της Λακωνίας είναι ο ναός του Αγίου Γεωργίου στον Λογκανίκο, ο οποίος ανεγέρθηκε και διακοσμήθηκε, σύμφωνα με σωζόμενη κτητορική επιγραφή, το 1374-1375. Σήμερα κοιμητηριακός ο ναός ήταν αρχικά το καθολικό του ομώνυμου βυζαντινού μοναστηριού, η λειτουργία του οποίου σταμάτησε την περίοδο της διακυβέρνησης του Ιω. Καποδίστρια, προκειμένου η περιουσία του να εκποιηθεί με απόφαση των μοναχών και των κατοίκων του οικισμού για την δημιουργία του πρώτου σχολείου της κοινότητας Λογκανίκου.

Ναός με εξαιρετικές τοιχογραφίες 

Την σημασία του μπορεί εύκολα να την αντιληφθεί κανείς. Στην επιγραφή, εκτός από τα ονόματα των δωρητών (ο ιερέας και νομικός Βασίλειος Κουρτέσης και ο φρούραρχος του Βυζαντινού οχυρού Γεώργιος Πελεκάσης), γίνεται μνεία στους βασιλείς Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο και Ελένη, καθώς και στους άρχοντες Μανουήλ Καντακουζηνό και Μαρία. Επίσης οι εξαιρετικές τοιχογραφίες που κοσμούν το εσωτερικό του φιλοτεχνήθηκαν από ζωγράφους του Μυστρά, όπως δείχνουν οι ομοιότητες με τον ζωγραφικό διάκοσμο των ναών του Αφεντικού και της Περιβλέπτου που ανήκουν στη γνωστή καστροπολιτεία.

Αντικείμενο μελέτης κορυφαίων βυζαντινολόγων

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η ζωγραφική του διακόσμηση, αλλά και ο ίδιος ο ναός αποτέλεσαν αντικείμενο μελέτης κορυφαίων βυζαντινολόγων του 20ού αιώνα, όπως του Σωκράτη Κουγέα (1932), του Αναστάσιου Ορλάνδου (1938), του Ανδρέα Ξυγγόπουλου (1957) και του Μανώλη Χατζηδάκη (1979), καθώς και θέμα διδακτορικής διατριβής, μαζί με τα υπόλοιπα κηρυγμένα βυζαντινά μνημεία του Λογκανίκου (οχυρό, πυργόσπιτο, ναοί της Κοίμησης της Θεοτόκου του 15ου αι., των Αγ. Αποστόλων του 1380, της Ανάληψης και του Αγίου Δημητρίου του 15ου αι.), που εκπονήθηκε στο Παρίσι από την αρχαιολόγο Ολυμπία Χασούρα με τίτλο "Les peintures murales byzantines des églises de Longanikos" (Laconie).

Ο ναος αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στατικότητας 

Όμως, παρά τη μεγάλη σημασία του, ο μονόχωρος καμαροσκέπαστος ναός βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση διατήρησης. Σε αυτό συνέβαλαν οι δύο πυρκαγιές που σημειώθηκαν τις δεκαετίες του 1930 και του 1960, που είχαν ως αποτέλεσμα να καταπέσει η καμάρα της στέγης, αλλά και να δημιουργηθούν σοβαρά στατικά προβλήματα λόγω μετακίνησης του εδάφους που ανέκυψαν στη συνέχεια. Ο ναός σήμερα προστατεύεται από την πλήρη κατάρρευσή του λόγω των σωστικών μέτρων που πραγματοποίησαν μεταξύ των ετών 1935-1965 οι κάτοικοι, οι οποίοι κατασκεύασαν τη νέα δίρριχτη στέγη, τη μεταλλική περίδεση και αντηρίδες στο βόρειο και ανατολικό τμήμα του. Επίσης, μεταξύ των ετών 1978-1982, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Λακωνίας προχώρησε σε εργασίες συντήρησης (μερικός καθαρισμός των τοιχογραφιών, μικρής έκτασης εργασίες στερέωσης και κλείσιμο των ρωγμών στην κόγχη του ιερού και στην κτητορική επιγραφή). Από το 2010 ο ναός δεν λειτουργεί για τους πιστούς και δεν χρησιμοποιείται για τις ανάγκες του κοιμητηρίου. Το 2013, μετά από προγραμματική σύμβαση του Δήμου Σπάρτης με το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και την Περιφέρεια Πελοποννήσου, εκπονήθηκε αρχιτεκτονική και ειδική αρχιτεκτονική μελέτη επισκευής και συντήρησης του βυζαντινού μνημείου. Επιπλέον, πολύ πρόσφατα, στις 23/12/2016, η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λυδία Κονιόρδου ενέκρινε την αρχιτεκτονική, στατική και γεωλογική μελέτη για την επισκευή και συντήρηση του ναού, η οποία λίγους μήνες πριν είχε πάρει το «πράσινο φως» από το Κ.Α.Σ. (25/9/2016).

Θα σωθεί λοιπόν ο σημαντικός αυτός ναός; Θα επαναλειτουργήσει για τις ανάγκες των πιστών, αλλά και του κοιμητηρίου; Τα ερωτηματικά ακόμα δεν έχουν απαντηθεί, καθώς λείπει μια πολύ σημαντική μελέτη, η στατική γεωτεχνική, που θεωρείται απαραίτητη για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του ναού. Χωρίς αυτήν ο «φάκελος» του μνημείου, όσον αφορά την ένταξή του σε κάποιο επιχειρησιακό πρόγραμμα, δεν θεωρείται πλήρης. Κι αυτό καθυστερεί ανησυχητικά τα πράγματα. [...] Δείτε περισσότερα εδώ: 1) iefimerida.gr, 2) loganikos.gr.
Ένα μνημείο αναζητά επειγόντως τη διάσωσή του. Θα βρεθούν τα αναγκαία ποσά για την αναστήλωσή του; 

Προέλευση: iefimerida.gr , loganikos.gr

Το ...πολυτονικό

Μια εξήγηση για τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς

Έχετε προσέξει ότι τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς είναι λίγο ...ασυνάρτητα; Όσο και αν προσπαθήσετε, δεν βγαίνει νόημα μεταξύ των στίχων! Ας θυμηθούμε, όμως, πρώτα λίγο τα Κάλαντα:

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά / ψηλή μου δεντρολιβανιά (*)

Κι αρχή καλός μας χρόνος / εκκλησιά με τ’ άγιο θόλο (*)
Άγιος Βασίλης έρχεται / και δε μας καταδέχεται (*)
Από την Καισαρεία / συ είσ’ αρχόντισσα κυρία (*)
Βαστάει πένα και χαρτί / ζαχαροκάντυο ζυμωτή (*)
Χαρτί-χαρτί και καλαμάρι / δες κι εμέ το παλληκάρι (*)

Ας δούμε, λοιπόν, τώρα πώς εξηγείται η ...ασυναρτησία. Η ιστορία μας διαδραματίζεται στα βυζαντινά χρόνια. Σε εκείνα τα χρόνια οι φτωχοί και χαμηλών στρωμάτων άνθρωποι δεν είχαν το δικαίωμα να μιλούν στους αριστοκράτες, παρά μόνο σε γιορτές όπου μπορούσαν να τους απευθύνουν ευχές. Κάποιος νεαρός λοιπόν, ταπεινής καταγωγής, ήταν ερωτευμένος με μια αρχοντοπούλα. Επειδή δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτό να την πλησιάσει παρά μόνο σε περίοδο εορτών για να της απευθύνει ευχές, αποφάσισε ανάμεσα στα κάλαντα του Μεγάλου Βασιλείου να εντάξει και ένα ερωτικό ποίημα που είχε συνθέσει! Αρχίζει λοιπόν και βάζει ενδιάμεσους στίχους (αυτούς με τα αστεράκια). Με αυτόν τον τρόπο και τα κάλαντα θα έλεγε ακολουθώντας τους κοινωνικούς κανόνες, αλλά ταυτόχρονα θα παίνευε και την καλή του…! Αρχικά, τν αποκαλεί ψηλή, σαν δεντρολιβανιά. Έπειτα, επειδή φορούσε ένα από τα ψηλά τα κωνικά καπέλα με το τούλι στην κορυφή, την παρομοιάζει με εκκλησιά με τον άγιο θόλο (τρούλλο εκκλησίας). Κατόπιν, της λέει ότι δεν τον καταδέχεται (ο Άη Βασίλης δεν έχει να κάνει με αυτό!), γιατί είναι αρχόντισσα κυρία. Τέλος, την αποκαλεί ζαχαροκάντυο ζυμωτή, δηλαδή ζυμωμένη με ζάχαρη (γλυκιά μου) και την παρακαλεί να του ρίξει κι εκείνου μια ματιά, που είναι σωστό παλληκάρι, κάτι αξίζει κι αυτός… Έτσι, λοιπόν, αυτά τα παράδοξα κάλαντα με τον καιρό πέρασαν από γενιά σε γενιά και έγιναν τα πιο διαδεδομένα σε όλο τον ελληνικό χώρο!